Η οικογένεια των οκτώ αδελφών δεν είχε γνωρίσει τι θα πείπαιδικό παιχνίδι. Συνήθως έπαιζαν με τα σκουπίδια που διάλεγαν για ανακύκλωση. Βάζανε στοίχημα ποιός θα μαζέψει τα πιό πολλά τενεκεδάκια από αναψυκτικά, ποιός θα βρεί τα περισσότερα γυάλινα μπουκάλια και άλλα πολλά που εφευρήσκανε για να περνάει η ώρα. Οκτώ αδέλφια, από τα οποία, δύο δίδυμα αγόρια
και δύο δίδυμα κορίτσια. Τα ρούχα που φόραγαν, όλα μεταχειρισμένα, απ
την πλανόδια αγορά που πούλαγαν τα δικά τους προϊόντα. Πούλαγαν συνήθως
κουλούρια που έψηναν στο φούρνο και καπέλα που έφτιαχναν από τα ξερά
χόρτα του βάλτου.
Τα οκτώ αδέλφια έβλεπαν στην αγορά, πολλά
μεταχειρισμένα παιχνίδια,αλλά που λεφτά για περιττά έξοδα, όπως λέγανε
και οι γονείς τους. Για μπάλα, δένανε ένα παλιόρουχο σφιχτά, δυό-τρείς
φορές και μετά κλώτσημα, μέχρι να λυθεί ή να σχιστεί τελείως. Για
κούκλα, τα κορίτσια έραβαν τα παλιοκούρελα και μετά έβαφαν τα μάτια και
το στόμα και για μαλλιά κολλάγανε βούρλα. Όσο για τους στρατιώτες και τα
κάστρα, ήσανοι πέτρες και τα κυπαρισόμηλα, τα κουκουνάρια και τα πακέτα
των άδειων τσιγάρων.
Ένα δωμάτιο με εσωτερικές κουρτίνες αντί
για τοίχους, φιλοξενούσε όλη την οικογένεια, γονείς, γέρους, αγόρια και
κορίτσια. Ένα δωμάτιο χωρισμένο στα τέσσερα, σαν βασιλόπιτα, που τόσο
περιμέναν σε λίγες μέρες που θα ερχόταν ο νέος χρόνος, με τις ελπίδες
για κάτι καινούργιο, κάτι καλύτερο. Ο πατέρας έπρεπε να ψάχνει για
πελάτες, μια και ήταν μπογιατζής. Τώρα οι δουλειές αραίωσαν, μια και
πολλοί βάφουν μόνοι τους τα σπίτια. Έκανε και τον μαραγκό, αλλά με λίγα
εργαλεία. Δεν είχε δικό του αυτοκίνητο και έπρεπε να αγγαρεύει κάποιον
φίλο ή συγγενή για κάποια μεταφορά. Η γυναίκα δεν δούλευε, γιατί εκτός
από το μαγείρεμα και το πλύσιμο, είχε να φροντίζει τους δύο γονείς,που
ζούσαν μαζί τους.
Τα παιδιά έμαθαν από τον παππού, να πλέκουν
καπέλα, και να διαβάζουν το ένα το άλλο, μια και οι γονείς τους, δεν
ήξεραν πολλά γράμματα. Όταν πλησίαζαν τα Χριστούγεννα, κοίταγαν τις
βιτρίνες με τα παιχνίδια και έφτιαχναν όνειρα. Τα λεφτά από τα κάλαντα
θα πήγαιναν για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι και δεν μπορούσαν να
ξοδευτούν σε παιχνίδια Ώσπου, κάποια μέρα, ο μεγαλύτερος αδελφός,
διάβασε για κάποιο παζάρι που θα γινότανε για να βρεθούν παιχνίδια άλλων
παιδιών που τα είχαν βαρεθεί και θα τα χάριζαν σε άλλα παιδιά που τα
θέλανε. Κάτι παρόμοιο με τα ρούχα που φορούσαν και τα παπούτσια που
αγόραζαν από την υπαίθρια αγορά. Η αγγελία του νέου γεγονότος έφερε τον
ενθουσιασμό και τα όνειρα. Παιδικό παιχνίδι. Μην το πετάξεις. Κάποιος,
θα το χρειαστεί.
Τα παιδιά, σήμερα, δεν μπορούσαν να κοιμηθούν. Τα όνειρα
ανακατεμένα με τις ελπίδες. Και οι γονείς τους που το έμαθαν, δεν
φάνηκαν απαισιόδοξοι. Θα τηλεφωνούσαν σήμερα κι όλας, εκεί που έγραφε η
αφίσα και θα ρωτούσαν. Τρία παιχνίδια για κορίτσια και πέντε για
αγόρια. Θα προτιμούσαν επιτραπέζια και μιά μπάλλα. Αλλά και κούκλες, άν
υπάρχουν και μια φυσαρμόνικα ή μιά μελόδικα.
Σε λίγες μέρες, οι γονείς, είχαν τα οκτώ παιχνίδια διπλωμένα,
μέσα σε πλαστικές σακούλες. Στο κάθε δέμα υπήρχε και ένα όνομα. Τα δώρα
θα ήταν η έκπληξη των Χριστουγέννων. Όμως, γι αυτούς τα Χριστούγεννα
ήρθαν πιό νωρίς. Ήρθαν σαν κάποιο δώρο να βγήκε μέσα από τον τοίχο που
διάβασαν την αφίσα, ήταν σαν κάποιος να τους είπε ότι μπορούν να
πιστεύουν και σε κάποιους άλλους που ψάχνουν να βρούν τρόπους για να
λύσουν τα δικά τους προβλήματα. Και δεν ήταν τα παιχνίδια που τους
ζέσταναν την καρδιά, ήταν αυτό το μήνυμα της αλληλεγγύης για κάτι και
για κάποιους που ενώ είναι ανώνυμοι, είναι τόσο επώνυμοι, στις καρδιές
τους, αυτές των δυό γονιών με τούς δύο
γονείς τους και τα οκτώ αδέλφια.
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΥΨΗΛΑΝΤΗ!
ΘΕΡΜΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΚΩΣΤΑ ΥΨΗΛΑΝΤΗ ΕΘΕΛΟΝΤΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΓΡΑΨΕ
